Category Personal Thoughts
Είμαι ένας περήφανος, ανόητος, ανθέλληνας γενίτσαρος που με ορμηνεύουν καλά κάποιοι εβραιοπροδοτογερμανοτουρκόσποροι… Ή έτσι απλά με αντιλαμβάνεται εμένα και κάθε άλλον πολίτη που σκέφτεται με όρους σεβασμού, κατανόησης, ελευθερίας και γιατί όχι, να το πω, χριστιανικής αγάπης, ο συντάκτης του σχολίου σε κοινοποίηση άρθρου-συνέντευξη για δύο περουβιανούς “ινδιάνους” που επέλεξαν τελικά τη Ρόδο για σπίτι, για πατρίδα τους, από τη δημοσιογράφο Ροδούλα Λουλουδάκη, στην εφημερίδα Ροδιακή, σε μία στήλη συνεντεύξεων που παρουσιάζει εξαιρετικά πορτραίτα ανθρώπων που στην καρδιά τους έχουν απλά Ρόδο.
Πως καταφέραμε να κοιτάμε συνέχεια το χθες; Πως καταφέραμε να έχουμε δέσει πάνω μας απίστευτα μεγάλες αλυσίδες και να αγκυροβολούμε σταθεροί και αγέρωχοι σε ένα ποτάμι που συνεχώς ξεχύνεται μπροστά μας; Και, πως καταφέραμε να αγκυροβολήσουμε με την πλάτη στην πορεία μας; Πως καταφέραμε να είμαστε συνεχώς ένα “Εμπρός, προς τα πίσω”;
Δεν είναι παράλογο, δεν πρέπει καν να μας εκπλήσσει… έχουμε σταματήσει να ονειρευόμαστε.
Τελειώνει και το 2016… σε κάποια σημεία του πλανήτη ήδη γιόρτασαν τον εορτασμό του 2017! 2016, 2017, 2018… μία ανθρώπινη σύμβαση, με λάθος υπολογισμό ένος γεγονότος, χωρίς αστρονομική βάση, αλλά η ανθρώπινη συλλογικότητα το ασπάζεται! Είναι εγχαραγμένο στο συνολικό μας υποσυνείδητο και στο δυτικό και δυτικότροπο κόσμο είναι ένα τεράστιο γεγονός, ένα σημείο στον ηλιακό κύκλο που αποφασίσαμε ότι συμβολίζει το τέλος ενός έτους και την αρχή ενός άλλου!
